Gatunek
motyla rzadziej spotykany w hodowlach z powodu małej jego dostępności na "motylim
rynku. Jest jednak co jakiś czas oferowany, a jego hodowla jest dosyć prosta. Charakterystyczne
ogony imago są dosyć słabe, i dosyć szybko się łamią, ponieważ motyle mają skłonność
do spadania na ziemię i trzepotania w miejscu. Dlatego też ten mechanizm obronny
przysparza hodowcom sporo problemu jeśli chcą go umieścić w gablocie. Samice tego
gatunku wykonują swój pierwszy lot zanim zaczną emitować feromony wabiące samce.
Jest to zachowanie odmienne od większości pawicowatych, chociaż wydaje się być wspólne
dla rodzaju Actias. Kopulacja imago następuje w 15 - 18 stopniach Celsjusza i wilgotności
powyżej 60%. Trwa ona parę godzin i kończy około godziny 8 - 9 rano. Potem samice
składają po 150 - 200 jaj jednego dnia i już niewiele w kolejnych kilku dniach.
Te ostatnie w większości nie są zapłodnione. Gąsienice żywią się w naturze takimi
roślinami jak Schima, czy Averrhoa. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby podać
im Kasztana czy Dąb, na których nieźle sobie radzą. 24 - 28 stopniowy, wilgotny
klimat przyczynia się do powstawania chorób. Zachowanie odpowiednich środków uchroni
nas przed utratą hodowli. A. maenas nie posiada mechanizmów pauzowania, które pozwoliłyby
przetrwać poczwarkom. Przeprowadzane testy przy użyciu wszelkich czynników mogących
zainicjować takie zachowanie nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Ani długość
dnia, ani starzejące się rośliny, czy obniżanie temperatury w ostatnich fazach rozwoju
nie inicjowały diapauzy. Co więcej, kokony przechowywane w warunkach o obniżonej
temperaturze, nie przeżywały takiego eksperymentu. W zasadzie gatunek ten może generować
kilka pokoleń w ciągu roku. Jednak według Bouvier`a w regionie północno - wschodnich
Indii A. maenas występuje tylko w dwóch pokoleniach.